Profesor marketingu w Warton University – David Reibstein oraz Tom Lincoln, organizator jednej z najsłynniejszych konferencji dot. brandingu narodowego przyjrzeli się procesowi budowania świadomości marki poszczególnych krajów. Artykuł to obszerny zbiór przykładów i analizy wizerunku krajów z całego świata.
Na czym polega branding narodowy?
Kraje mają dwie drogi – mogą skupić się na przyciąganiu zagranicznych inwestycji albo – turystów. Kampanie mające na celu budowanie świadomości narodowych marek skupiają się na ogół na jednej z dwóch opcji: przyciąganiu zagranicznych inwestycji oraz handlu albo zwabianiu turystów. Strategie dla każdej z nich są odmienne.
Idealnym przykładem pierwszej zdają się być Indie z kampanią Make in India, stanowiąca konkurencję dla chińskich gigantów produkcyjnych, czy Korea Południowa, którą na całym świecie godnie reprezentują globalne marki technologiczne i motoryzacyjne: Samsung, LG i Hyundai.
Jakie są narzędzia brandingu narodowego?
Branding narodowy nie jest nowym zjawiskiem, funkcjonował już bowiem w starożytności. Oczywiście wtedy jego forma była zupełnie inna – wraz z rozwojem państw powstały nowe narzędzia, które są wykorzystywane do marketingu miast, regionów i krajów.
Social media dostępne są dla każdego, ludzie mogą dzielić się więc swoimi wrażeniami (pozytywnymi bądź negatywnymi) z resztą wirtualnego świata. Są jednym z kluczowych kanału budowania wizerunku, ale także monitorowania tego, w jaki sposób dany kraj postrzegany jest przez swoją grupę docelową.
Co ciekawe, branding narodowy nie jest obcym pojęciem także dla… ISIS. Organizacja z powodzeniem wykorzystuje go do pozyskiwania zwolenników i propagowania złudnej misji budowania nowej rzeczywistości na terenach objętych wojną.
Pełny artykuł przeczytacie na łamach Knowledge@Wharton.